Przewodnik turystyczny po Chinach

Chiny - ojczyzna papieru, prochu i jedwabiu - kraj dla Polaków i innych Europejczyków niezwykle egzotyczny i zaskakujący. Wraz z polityką otwarcia się na zachód i ocieplenia stosunków dyplomatycznych, zmieniła się też postawa wobec turystów. Corocznie, zwłaszcza od czasu igrzysk w Pekinie, e przyjeżdża ich do Chin coraz więcej, a sami Chińczycy coraz umiejętniej promują swoje atrakcje turystyczne. W Chinach mieszka 1/5 wszystkich ludzi, kraj zajmuje ogromną powierzchnię, nic zatem dziwnego, że pełen jest kontrastów, zadziwiających zjawisk i zabytków oraz nie znanych nigdzie indziej zwierząt, jak na przykład panda wielka. Turyści odwiedzają zwłaszcza duże miasta, czyli stolicę, którą jest Pekin, Szanghaj, Nankin, Hangzhou, Suzhou i Xi’an, gdzie podziwiać można armię z terakoty. Inne znane symbole Chin to oczywiście Wielki Mur, czy centrum biznesowe jakim jest Hongkong. Z kolei Makao jest centrum hazardu i rozrywki. Chociaż to miasto średniej wielkości, to zapewnia turystom wiele atrakcji, a ciekawostką są pałace wybudowane przez portugalskich kolonizatorów i największa w Azji katedra. Jeśli chcielibyście zobaczyć jak wyglądały Chiny przed stuleciami, warto odwiedzić miasteczko Lijang, tutaj można podziwiać nie tylko średniowieczną zabudowę, ale też Park Stawu Czarnego Smoka, gdzie nad wodą zawieszone są mosty i pawilony. Każdy region Chin ma swoje atrakcje i typowe tylko dla niego ciekawostki oraz kulinarne specjały. Europejczykom smakuje np. udon, czyli specjalny, ręcznie wyrabiany makaron z różnymi dodatkami. Baza turystyczna jest coraz lepiej rozwinięta i każdy turysta znajdzie hotel o odpowiadającym mu standardzie.

Polak podróżujący do Chin musi uzyskać wizę na pobyt albo tranzytową. Jeśli turysta planuje z Chin pojechać na wycieczkę do Specjalnej Strefy Administracyjnej Hongkongu albo do Makao, to wiza jednorazowa w momencie opuszczenia Chin kontynentalnych traci ważność i aby nie mieć z tego tytułu problemów (wysokiej grzywny), należy uzyskać wizę wielokrotną w urzędzie konsularnym Chin. Udając się do Chin trzeba pamiętać, że paszport musi być waży jeszcze minimum 6 miesięcy po czasie wygaśnięcia wizy i choć nie obowiązkowe, to dobrze widziane jest posiadanie biletu powrotnego. W kwietniu 2003 r. miała miejsce epidemia SARS, od tego czasu Chińczycy są przeczuleni na punkcie zdrowia i już na lotnisku zostaniemy zbadani za pomocą skanerów temperatury ciała, wszelkie objawy chorobowe należy zgłosić służbom sanitarno-epidemiologicznym.

W Chinach turystę zaskoczy z pewnością różnorodność potraw. Trudno wymienić, czego w Chinach się nie je, ale należy kierować się zasadą, że w miejscach podejrzanych, np. u ulicznych sprzedawców nie jadamy, bo może nas spotkać przykra niespodzianka w postaci kłopotów żołądkowych i biegunki. Nie należy też jeść nie mytych owoców i pić wody z kranu. W restauracjach cieszmy się bogactwem chińskiej kuchni i delektujmy nieznanymi, orientalnymi smakami. Zasady współżycia społecznego zakładają, że osobom starszym należy się szacunek i należy podporządkować się ich woli, warto pamiętać o tym w codziennych kontaktach. Pary powinny unikać publicznego, zbyt wylewnego okazywania sobie uczuć. Chińczycy w kontaktach są nieco zdystansowani, zachowują rezerwę, ale są gościnni. Zadowolenie gościa jest bardzo ważne, tak samo jak zachowanie twarzy i honor. Chińczyk będzie starał się spełnić prośbę za wszelką cenę. Dzieci od małego nauczane są posłuszeństwa i wartości pracy. Rodziny mogą mieć zazwyczaj tylko jedno dziecko, zatem pokładają w nim wiele nadziei i przywiązują wagę do jego życiowego sukcesu. Turysta po kraju może poruszać się dosyć swobodnie, wyjątkiem są obiekty wojskowe i strefy przygraniczne. Podróżując po Chinach warto wiedzieć, że hucznie obchodzi się tutaj Chiński Nowy Rok, który przypada zazwyczaj na przełomie stycznia i lutego. Hotele są wtedy oblężone, środki transportu publicznego również, bo tradycyjnie jest to czas odwiedzin krewnych, odpoczynku i wszelakich wyjazdów świątecznych.